İki Dil Bir Bavul

Bu gece bir belgesel/film izledim."İki Dil Bir Bavul"
Üniversiteden yeni mezun olmuş ve uzak bir kürt köyüne atanmış Denizli'li öğretmenin bir yılını, onun okula yeni başlayan ve Türkçe bilmeyen çocuklarla yaşadıklarını anlatıyor.Bir yıl boyunca Emre Öğretmen'in farklı bir kültür içindeki yalnızlığını, çocuklar ve köylülerle yaşadığı iletişim problemini, çocukların çabalarını izledim.Emre Öğretmen ilk kez gördüğü bu coğrafyada,hayat bilgisini falan bırakarak, bir yılını bu çocuklara türkçe öğretmekle geçirir.

Yıllar önce benimde bir çocukluk arkadaşım öğretmen olmuş ve ilk görev yeri olarak Solhan'a gitmişti.Ondan dinlediğim anılar gibiydi.Çocukların birbirine kürtçe kopya vermesi, arkadaşımın kürtçe bilmemesinden dolayı müdahale edemeyişini ve bunları gülerek konuşmamızı hatırladım.Yıllar geçmişti ama değişen bir şey yoktu.Her tarafı taşlarla dolu bir köyde, tek oyuncakları taş olan çocukların 23 Nisan Çocuk Bayramını kutlamalarını içim burkularak izledim.Öte yandan, bunlardan bihaber yetiştirilip, büyük ihtimalle ilk öğretmenlik deneyimini bu kadar zor şartlarda yaşayan genç öğretmenler içinde acı verici bir durum olduğunu net bir şekilde ortaya koyuyor film.

Film kurmaca değil.Yönetmenler TSK ve Milli Eğitim Bakanlığı'ndan izin alarak bölgeye gitmiş, çekimleri kabul edecek bir köy ve bu köye yeni atanmış bir öğretmen arayışına girmişler.Sonuçta bu film ortaya çıkmış.Gülümseterek izleten bir o kadar da etkileyici belgesel/filmde tüm konuşmalar doğaçlama.





Hele o çocukların doğallıkları, masumiyetleri, çabaları...Kendi deyişiyle Zilkif'in (Zülküf) saflığı, bakışı...Rojda'nın mahcubiyeti...Derinlerde bir yerlerde kalacaklar.