22 Ağustos 2009 Cumartesi

Otoban Yalnızlıklar



Otobanlar,sanki çağımız insanının yalnızlığı..Ne kadar yollar yakınlaşsa da sevemedim otobanları.Çukuru engebesi olmayan dümdüz ruhsuz yollar.Uzun Uzun uzayan önümüzde bomboş yollar.oysa kasabalrın içinden geçen,köylerin yakınlarından kıvrılan yollarda hep bir yaşanmışlık var.Böyle yollardan geçerken düşünürüm hep.Nasıl hayatlar yaşanıyor, hangi sevinçler, hangi hüzünler paylaşılıyor? Ve hep aklıma "Han Duvarları" şiiri gelir.Hani, Faruk Nafiz'in, İstanbul insanını ilk kez Anadolu insanı ile yüzyüze getirdiği şiir.Anadolu yolları o yolların hanlarındaki insan portreleri..

"Bir pırıltı gördümü gözler hemen dalıyor
göğüsler çekilerek nefesler daralıyor
şişesi is bağlamış bir lambanın ışığı
her yüzü çiziyordu bir hüzün kırışığı"

Kimi zaman gözümüzde büyüttüğümüz, kimi zaman hemen göze aldığımız yollar.Kimi zaman ayıran, kimi zaman birleştiren yollar, hikayelerle dolu yollar.Bir çoğumuz farkında olmasakta yollar çok şey anlatır insana.Belki de bu yüzden insanların "yol" filmlerine bağlanmaları, onlarda farklı birşey bulmaları, farklı bir yere koymaları.Unutulmaz "Vengo" filmini yapan Tony Gaflit, "ben yol filmleri yaparım çünkü yollar benim memleketimdir" der.Her yolculuk filmi bir insanın metaforudur aslında.Tıpkı kamyon arkası yazılarında olduğu gibi.Yolların olmazsa olmazları, bir çeşit yol özdeyişleri.

-isyankar mahkum salvador
-sen doğan güneş, ben yollarda çilekeş
-insanlık buysa üstü kalsın
-aşıksan vur saza, şoförsen bas gaza

Hepsinde ayrı bir serzeniş, ayrı bir ironi var.
Uzaklar bazen dinlendirirmiş insanı,gözlerimizin uzaklığa bir yakınlığı olduğundan...Bir gece, başını otobüsün camına dayamış giderken, birden, ummadığın bir anda yakalar seni şehirlerarası hüzün.Bazen tek bir tabela veya yol kenarında bir evden sızan ışık götürür seni biryerlere...

"öyle yanına almak istediğin üç şey falan yok
bir kendisi
bu yeter zaten
herşeyi, herkesi götürdün demektir
keşke kendini bırakıp gidebilse insan
ama olmuyor"

Can Yücel'in gitmek şiirinde dediği gibi "ama olmuyor"

Yalnız olmayan yolculuklara.. İyi yolculuklar...



dalgaları aşmak

2 yorum:

YALNIZLIK OKULU dedi ki...

"Yollar mı çabuk geçiyor yoksa zaman mı?
Hız limiti neydi yaşamın ve ben kaç kez çok promülli alkollüyken geçtim bu sınırı...
Bir beşi bir yerdeler topluluğuydu otoyolların ışıkları. Hep nedendi hayatımın yolları şarompollü.
Güvenlik şeritlerinde aradım huzuru geçmiyecek iç yangınlarımın söndürme yollarını.
Yok yok yollar çabuk geçiyor. Baksana gittiğimiz yolların bile hesabı zamana göre yapılıyor.
Peki bir hesaba göre zaman sabit ise neden geçiyor ömür denen hayin yol arkadaşı beni hatalı sollayarak..."

Seneler evel ilk yazılarımdan birinde böyle düşmüşüm hayata yolları...yolları yolculukları yol düşlerini seven biri olarak paylaşmak istedim...Özgürlüğün yollarında buluşmak dileğiyle...

Dalgaları Aşmak dedi ki...

Herkes yola çıkabilir de,herkes yolcu olamaz.Yol ki yolcu içinde..