30 Temmuz 2009 Perşembe

Sessizliğin Çığlığı




İnsanın sessizliği değil midir çığlıkları başlatan; durduğu yer, baktığı an değil midir onu buğulayan yağmur gibi yeryüzüne yuvarlayan..
Sakin kokan bir günün içinde olamaz mı bas bas bağıran bir deniz, yok mudur
o dalgaların kalkmasının sebebi.. Susar susar insan hiç konuşmaz bazen,
bakar sadece uzun uzun, düşünür hep düşünür. Yumar gözlerini hayata, görmek istemez, duymak istemez hiç birşey, istemez etki, istemez rüzgar, korkar çünkü çığlıktan...
Sadece umuttur dediğim, ümittir aslında, kendine verdiğin umut kendinden
aldığın umuttur, bahsettiğim..

1 yorum:

YALNIZLIK OKULU dedi ki...

sen ne yaparsan yap gene duyacaksın o sesleri...hayatın acımasız yüzü inatla bıkmadan seni hançerliyip acıtacak ama sen serseri bir mayın gibi umudu arayıp duracaksın içinde olduğunu unutup...